رهایش کنترل شده پیریدوستیگمینبروماید از هیدروژل حساس به دما بر پایه نانوذرات پخش شده در ماتریکس کیتوسان

داروی پیریدوستیگمین بروماید یک عامل ممانعت کننده از فعالیت آنزیم استیل کولین استراز به صورت برگشت پذیر است که در درمان بیماری ضعف عضلانی شدید و پیشگیری از مسمومیت با سم سومان (نوعی سلاح شیمیایی) کاربرد دارد. حل شوندگی این دارو در آب بسیار زیاد است، به همین دلیل نیمه عمر کوتاهی در حدود یک تا دو ساعت دارد. قرص های معمولی این دارو در روز 5 تا 6 بار و قرص آهسته رهش آن نیز یک یا دو بار در روز باید مصرف شود. دفعات مصرف زیاد، با توجه به کاربرد آن در پیشگیری از مسمومیت با سومان در شرایط خاص، باعث شده تا پژوهشگران متعددی طراحی یک سامانه آهسته رهش با دوره مصرف بیش از یک روز را برای این دارو مورد بررسی قرار دهند، اما تا کنون موفق به تهیه چنین سامانه ای نشده اند. در این پژوهش نیز سعی شده است تا با استفاده از نانوذرات اودراجیت و هیدروژل حساس به دمای کیتوسان-گلیسرول فسفات سامانه آهسته رهش داروی پیریدوستیگمین بروماید طراحی و بررسی شود. نانوذرات اودراجیت به روش شبه امولسیون-نفوذ حلال تهیه شدند. اندازه نانوذرات اودراجیت به کمک روش طراحی ترکیب مرکزی بهینه شد و اندازه نانوذرات اودراجیت حاوی داروی تهیه شده در این پژوهش کمتر از 200 نانومتر به دست آمد. مطالعات رهایش در شرایط برون تنی نشان داد اگرچه میزان رهایش داروی پخش شده از هیدروژل کیتوسان-گلیسرول فسفات نسبتا سریع است (رهایش 100% دارو طی حدود 200 ساعت)، اما با محبوس کردن دارو در نانوذرات اودراجیت و بارگذاری آنها در بستر هیدروژل می توان به یک رهایش کاملا آهسته دست یافت (رهایش 10% دارو در مدت زمان شش روز).